Merhabalar;
Direk konuya giriyorum. Lafı dolandırmayı sevmediğimi bilirsiniz, bu yüzden anlatmak istediklerime hemen başlıyorum.
İlişki uzmanı psikolog değilim tabi ki ama ben bir anneyim, en önemlisi insanım ve bu yüzden ikili ilişkiler adına benim de demek istediklerim var.
Günümüz ilişkilerinde sosyal medyanın katkılarıyla birçoğunda yakından tanık oluyoruz. En çok üzüldüğüm insanların biz demeyi bırakmaları oldu. Herkes sadece bireysel düşünür, hatta hayat arkadaşlarını ve düşüncelerini hiçe sayar bir durumda. Bencillik fazlalaştı, bunu bizler yaptık bizler toparlamalıyız.
Neden bu kadar çok eskiden, geçmişte, çocukluğumuzda veya gençliğimizde şöyleydi kelimelerini çok kullanır olduk düşündünüz mü? Çünkü içimizde bir yerlerde o eski özümüze duyduğumuz saygıyı, biz olmanın kıymetini bilirdik. Bir yanımız hala o günlerdeki sıcaklığı arıyor, bazılarımızın hayatı hala o sıcaklıkla ilerliyor.
Biliyoruz ki sen hayır ben diye devam eden cümlelerle başladığımızda aslında baştan kaybediyoruz. Herkes sorunlara yönelmiş durumda yapmayın lütfen! Hep beraber çözüm bulabiliriz ki çözüm tam karşımızda; çözüm biz diyebilmekte.
Birlikte yapılan işler hep daha güzeldir; kızınızla bir kek yaptığınızda o kek daha lezzetlidir. Oğlunuzla başladığınız puzzle her zaman daha eğlenceli bir hal alır. Eşinizle izlediğiniz bir filmden daha romantiği yoktur. Arkadaşla içilen kahvenin kırk yıl hatırı vardır. Aileyle yapılan sabah kahvaltıları pek keyiflidir.
Yani biz olduğumuzda daha verimli, daha sıcak ve daha güzel işler ortaya çıkıyor. Enerjiniz evrenle buluşuyor ve biz dediğimiz anda daha da çoğalıyoruz.
İçinizdeki güzellikleri ben diyerek törpülemeyin bırakın aksın evrenle birleşsin, biz kelimesinde ki bütünlüğü hissedin.
Bu benden size kısacık bir tavsiye, umarım okurken hafif bir gülümseme oluşturup kalplerinizi ısıtmışımdır.
Beraber kalın, biz diyebildiklerinizden uzaklaşmayın..
Sevgiler.
Yoruma kapalı.