Koşulsuz sevgi, çocuğunuza hangi kusurları olursa olsun sevildiğini gösterme şeklidir. Kötü davranışlarda bile olsa çocuğunuzu sevdiğinizden eminsinizdir, ancak çocuklar bunu her zaman anlamayabilirler. Öfkeli olduğunuzda, onlara bağırdığınızda veya cezalandırdığınızda, çocuğunuz kendini ‘Kusurlu’ hisseder. Bu da düşük benlik saygısına ve sevilmeye değer olmadıklarına inanmalarına neden olur.
Ergenlik döneminde çocuklar ruh halindeki değişimler yüzünden dikkatsizlik, öfke, alınganlık, huzursuzluk gibi duygu durumları ile birlikte bağımsızlıklarını ilan etmelerine ihtiyaç duydukları birçok fiziksel ve duygusal değişiklik yaşarlar. Bütün bu duygular ve davranışlar ergen bir çocuğun gelişiminin normal bir parçasıdır ve yetişkinliğe geçiş sürecinin işaretleridir. Ebeveynlerin sevgiyle ve sabırla yönetmesi gereken ergenlik dönemi ne kadar kolay geçerse, çocuklar birer yetişkin olduklarında daha sağlıklı ilişkiler kurabilirler.
Çocukların başarısını, gayretini ve olumlu davranışlarını cesaret verici sözlerle takdir etmenin onlar üzerinde güçlü etkileri olduğu bir gerçektir. Ancak kimi zaman çocukları takdir ettiğimizi zannederken, aslında onları yanıltırız, ikilemde bırakırız ve esnekliklerini kaybetmelerine yol açarız. Bu yüzden bazı cümleler teşvik etmek yerine cesaret kırıcı olabilir.
Bütün cesaret verici kelimeler birbiriyle eşit etkide değildir. Ayrım gözetmeden kullanılırsa, bazı cesaretlendirme biçimleri faydadan çok zarar verebilir. Anahtar nokta ise, çocukların nasıl ve ne zaman övüleceği.