Doğanın bize sunduklarıyla insanlar şifayı da öğrenmişlerdir. Bitkilerle deneyimleyerek öğrenmişlerdir. Zehirli, faydalı, şifalı olarak.
Eski çağlarda insanlar ruhlar hastalanmadan bedenin hastalanmayacağını düşünürlerdi. İyileştirmek amaçlı da doğal yollarla vücut ve ruhun temizlenmesi ve arınması amaçlı bitkiler kullanılırdı.
En bilindik örnekleri M.Ö.IV yüzyılda faydalı ve tıbbi bitkilerin köklerine uzanılmıştır. Mısır’da mabet ve mezar duvarlarına yapılan resimlerde görülmektedir.
Çin imparatorluklarında M.Ö. 2700 yıllarında her yıl pirinç, soğan ve buğday ekimlerinin merasim ve ritüel şeklinde yapıldığı bilinmektedir.
Sümerlilerin hurma, soğan, arpa ve susam ekmeleri de kayıtlarda geçmektedir.
Bu kullanılan bitkiler medeniyetler tarafından kayda alınmaya ve şifa olarak toplanmaya başlanmıştır. Tabi durum böyle olunca M.Ö.2000 başlarından itibaren kaynaklarda kalanlar kuşaktan kuşağa aktarılan bilgiler bulunmaktadır.
